Oorlog in je hoofd
“Vaak denk ik dat mijn vader het goed heeft hier, in een kleine groep met zeven andere bewoners."
Hospitality Consultant Jeroen Frerichs blogt regelmatig over zaken in relatie tot zijn werk als gastvrijheid trainer/consultant. Hieronder zijn blog over zorgverlening en zorgbeleving in tehuizen.
Oorlog in je hoofd
Mijnheer van Poppel (niet zijn echte naam) zat in een hoek van de woonkamer. Zijn stoel was naar het raam gedraaid. Een streepje zon viel op zijn gezicht, zijn ogen dicht, en in zichzelf gekeerd. Hij zat daar vaak terwijl het streepje zonlicht langzaam over zijn oude lichaam verschoof. Hij leek te genieten in zijn eigen hoekje. Maar als je hem aansprak dan betrok zijn gezicht in zorgelijke rimpels. Hij sprak dan met zachte maar uitgesproken stem: “We moeten wel oppassen met dat licht”. Meer zei hij meestal niet.
Zorgbeleving
Dit alles weet ik omdat ik aan de andere kant van de huiskamer zat. Tegenover zijn zoon die voorzitter is van de cliëntenraad. In mijn vak als hospitality consultant spreek ik mensen die mij iets kunnen vertellen over de zorgverlening en zorgbeleving in de huizen die ik bezoek. “Je weet nooit of je er goed aan doet”, sprak van Poppel junior. “Vaak denk ik dat mijn vader het goed heeft hier, in een kleine groep met zeven andere bewoners. Je bent meer betrokken bij elkaar. Het stimuleert ook om deel te nemen aan het samenleven in de groep. Dat houdt de mensen wel actief. Maar ik weet nooit helemaal hoe mijn vader dat ervaart." Het bleef even stil voordat hij begon te vertellen.
Herinneringen aan de oorlog
“Mijn vader was vier toen de oorlog uitbrak. Hij was een uitgehongerd jongetje van acht toen hij met een grote groep kinderen vlak voor de hongerwinter op transport ging om in het oosten van het land bij boeren te gaan overwinteren. ‘Op transport’ betekende toch vooral zelf lopen en soms een stuk op een boerenkar of met een trekschuit. Telkens ergens anders slapen. Leven met voortdurende angst. Totdat de groep, inmiddels wel kleiner geworden, in Losser was aangekomen en mijn vader in een pleeggezin werd ondergebracht. Om samen te leven met kinderen die hij niet kende en wiens taal hij maar met moeite verstond. Het duurde bijna een jaar voordat hij weer naar huis kon.” Het bleef even stil terwijl ik mijn blik liet rusten op de oude man in de hoek van de huiskamer. Het streepje zonlicht viel nu op zijn kale hoofd.
'De vreemde familie'
“Het gezin waar mijn vader in opgroeide en het gezin dat hij zelf heeft gesticht zijn het belangrijkste voor mijn vader. Maar nooit is hij het gezin van de familie Schoenmaker vergeten. Hij noemde het ‘de vreemde familie’. Ik was blij toen mijn vader naar dit kleinschalig project kon verhuizen. Maar hij vroeg me steeds of het oorlog was omdat hij nu weer in een gezin van vreemden zat.”
De hospitality consultants van Hotel Management School Maastricht werken veel samen met zorginstellingen. Wilt u weten meer weten over zorgontwikkeling en zorgbeleving in uw organisatie? Neem dan gerust contact met ons op voor en mensgericht gesprek. Of stuur direct een email naar jeroen.frerichs@zuyd.nl.
