Let's catch up with Sharon Opstal [F 2017]

"Ik denk dat de hotelschool mij enorm geholpen heeft om te komen waar ik nu ben. Uiteraard heb ik veel gehad aan alles wat te maken heeft met ondernemen. Zonder die kennis had ik dit avontuur nooit aangedurfd - en was ik er ook niet zo zeker van geweest dat ik het een succesvolle zaak zou kunnen maken"

Sharon Opstal [F 2017] vertrok na haar afstuderen om een jaar te reizen, en woont tot vandaag de dag samen met haar vriend in M’pai Bay in Cambodja. De afgelopen jaren runde ze een guesthouse, maar door de coronacrisis liepen de zaken anders dan verwacht. Ondanks de crisis zag ze nieuwe kansen en bouwt ze nu aan een bar en familiehuisje op het eiland Koh Rong Samloem! 

Reisplannen na afstuderen

Ik kijk terug op een hele leuke, gezellige en leerzame tijd aan de hotelschool. Het was ook de tijd waar mijn reiskriebels begonnen! Mijn stage heb ik gedaan in Hangzhou, China. Daarna heb ik de minor Young Professionals Overseas gedaan in Bangalore, India. Na mijn afstuderen wist ik nog niet helemaal wat ik nou eigenlijk wilde, maar één ding was zeker - ik wilde meer landen en culturen ontdekken en een grote reis werd gepland. 

Ik ben tijdelijk teruggegaan naar mijn oude werk bij 't Pannenkoekenhuisje in Scheveningen als assistent restaurant manager. Hier heb ik 1,5 jaar gewerkt om geld te sparen voor mijn reis. Daarnaast heb ik ook een cursus grafisch ontwerp gedaan. Hier was ik altijd in geïnteresseerd en het was een mooie kans om te kijken of het iets voor mij was. Tevens zou het een kleine inkomstenbron kunnen zijn voor tijdens het reizen. 

Voorafgaand aan mijn reis had ik al wat kleine grafisch ontwerp opdrachten binnengehaald, maar ik was me er bewust van dat dit niet voldoende was om me op reis bezig te houden. Ik wilde naast het ontdekken van nieuwe landen en culturen namelijk graag bezig blijven: Ik wist van mezelf dat ik niet een jaar lang met 'n cocktail in m'n hand op een tropisch strand zou kunnen hangen... Ik vond een website waar bedrijven zich registreren en je kunt "solliciteren" om bij deze bedrijven een aantal uur per dag te werken tegen kost en inwoning. Dit was voor mij de perfecte oplossing. Met mijn achtergrond in hospitality konden veel bedrijven mijn hulp gebruiken, ik kon mezelf bezighouden en daarnaast geld besparen omdat ik minder kwijt zou zijn aan accommodaties en eten. 

Koh Rong Samloem, Cambodja

Zo ben ik 4 jaar geleden in Cambodja aangekomen, op het eiland Koh Rong Samloem. Ik ging daar een Australisch koppel helpen met het opzetten van een vegan restaurant. Aangekomen in het dorpje M'Pai Bay voelde het vanaf het eerste moment meteen goed. Het is een klein Cambodjaans vissersdorpje waar de locals en buitenlanders een hechte community hebben gevormd. Eigenlijk zou ik een maand op het eiland blijven, dit werden er uiteindelijk zes… In deze zes maanden heb ik de kans gehad om dit bijzondere plekje te zien groeien en ontwikkelen, waarbij ik ook veel kansen zag die bleven liggen! Ik heb toen besloten om het thuisfront in te lichten dat hun volgende vakantie op Koh Rong Samloem in Cambodja zou zijn ;-)

Toen ik zeker wist dat ik in M'Pai Bay wilde blijven, ben ik op zoek gegaan naar een pand. Ik zocht een pand waarvan de funderingen al stonden, maar waar nog genoeg aan gedaan moest worden om er mijn eigen draai aan te geven. De verbouwing duurde negen maanden - Ik had dat verbouwen als 23-jarige op een afgelegen eiland in Cambodja wel een beetje onderschat... Gelukkig had ik hulp van vrienden die langs kwamen tijdens het reizen en uiteindelijk was daar dan: Dahlia Guesthouse! Tijdens deze periode heb ik mijn Engelse vriend Jon ontmoet, die een aantal jaar geleden in M'pai Bay was geweest, en hier ook zijn hart was verloren. Hij was teruggekomen om er zijn huis te bouwen. Dit kwam mooi uit, want zo konden we onze bouw-frustraties bij elkaar kwijt. De boekingen stroomde binnen bij Dahlia en vanaf toen ging het alleen maar in een stijgende lijn omhoog!  

De impact van de corona crisis

Totdat de eerste gevallen van COVID kwamen... In het stadje Sihanoukville, waar je de boot neemt naar het eiland, kwamen dagelijks meerdere vluchten vanuit Wuhan binnen. Hierdoor besloten ik en de andere op het eiland, om de boekingen dicht te gooien en voorlopig te sluiten. Op dat moment was er nog weinig bekend over corona. Het risico dat mensen ziek zouden worden was te groot op een eiland zonder (echte) medische hulp. Daar zit je dan... Op een eiland waar je niet vanaf mag/kan, zonder inkomen, zonder overheidshulp, mét rekeningen die betaald moesten worden. Een tijdje heb ik het vol kunnen houden met wat online baantjes en wat er nog over was van mijn spaarrekening. Helaas was de spaarrekening snel leeg, en de online baantjes waren niet stabiel genoeg om zonder kopzorgen naar bed te gaan. Dit heeft me doen besluiten om Dahlia te koop te zetten, veel langer had ik het niet vol kunnen houden. 

Binnen 3 weken was Dahlia verkocht, en de zorgen een stuk minder... 
Ondertussen had zich gelukkig een volgende deur geopend. Vanwege corona waren de koopprijzen van stukken grond enorm gedaald en door de verkoop van Dahlia was er weer een beetje geld vrijgekomen. Het besluit om Dahlia te verkopen was een enorme rollercoaster en ik heb toen afgezworen om ooit nog zoiets groots alleen te doen. Hetzelfde geldt voor mijn vriend, die twee jaar bezig is geweest met het bouwen van zijn huis. Je raadt het misschien al, mijn vriend en ik konden deze kans op het mooiste stukje land op het eiland niet laten schieten. Samen met onze Cambodjaanse buurman hebben wij het land gekocht en sinds april 2021 zijn we aan het bouwen. 

Het stuk grond bestaat uit twee stukken. De ene kant ligt aan het water, waar we onze bar (Bar Bok Bowie) hebben gebouwd. Het andere stuk land ligt meer landinwaarts, en daar hebben we een familiehuisje (Lucky Cat House) gebouwd dat we gaan verhuren. We zitten nu in de laatste fase van de bouw en kunnen we het huisje hopelijk binnen een paar weken gaan verhuren. De bar is af en toe al open, afhankelijk van hoe druk het op het eiland is. Nu alleen de toeristen nog ;-)

Mijn tijd aan de Hotelschool Maastricht

Ik denk dat de hotelschool mij enorm geholpen heeft om te komen waar ik nu ben. 
Uiteraard heb ik veel gehad aan alles wat te maken heeft met ondernemen. Zonder die kennis had ik dit avontuur nooit aangedurfd - en was ik er misschien ook niet zo zeker van geweest dat ik het een succesvolle zaak zou kunnen maken.

De opleiding heeft mij niet alleen geholpen in het ondernemende gedeelte en het feit dat ik weet hoe je een business plan moet schrijven, maar ook -en misschien wel voornamelijk- hoe je moet analyseren en reflecteren. Dit was zeker niet een antwoord wat ik had gegeven toen ik nog studeerde, want ik vond het altijd verschrikkelijk om te reflecteren en ik begreep niet waarom dat zo vaak gedaan moest worden! Terugkijkend is dit juist één van de onderdelen waar ik (onbewust) dagelijks nog mee bezig ben. Ik denk dat dat één van mijn kwaliteiten is die ik heb kunnen ontwikkelen tijdens mijn studie (en nu nog steeds). Het heeft mij enorm geholpen in mijn besluit om hier in Cambodja te blijven: een leegte in de markt ontdekken, het ontwikkelen van het concept van het guesthouse, maar ook het besluit om mijn guesthouse te koop te zetten. Dankzij zelfreflectie heb ik mijn eigen rol binnen het guesthouse onder de loep kunnen nemen, dat mij weer tot andere inzichten en besluiten heeft gebracht. Dit heeft uiteindelijk geholpen met het starten en opbouwen van de nieuwe bar en accommodatie. Zo blijft het analyseren en reflecteren altijd, naar mijn mening, een ontzettend belangrijk onderdeel in het nemen van een (zakelijk/persoonlijk) besluit!

Mijn laatste advies is 1. Doe 't alleen als het goed voelt, en 2. Ren weg van mensen die jou geen energie geven ;-)