Maak kennis met Matthijs Pikaar, tweedejaarsstudent HMSM en innovatieleider van de nieuwe studievereniging van HMSM: IRIS. In dit verhaal deelt hij zijn ‘Wings’ – zijn ambities, dromen en visie voor de toekomst van hospitality.
Mijn naam is Matthijs Pikaar, ik ben 21 jaar oud. Ik ben net begonnen aan mijn tweede jaar aan de Hotel Management School Maastricht. Ik ben geboren in Tilburg, Nederland, maar verhuisde naar Californië, VS, toen ik 3 was. Ik heb daar 17 jaar gewoond voordat ik terugkeerde naar Nederland.
Mijn rol binnen het nieuwe project Iris bij HMSM is innovatieleider. Zoals de naam al doet vermoeden, is het de bedoeling om te innoveren en de studievereniging tot leven te brengen. Ik zal het Iris-project aansturen en nieuwe, creatieve manieren bedenken om de HMSM-gemeenschap samen te brengen en positieve veranderingen teweeg te brengen in de hospitality.
Ik ben pas een aantal weken geleden met deze functie begonnen, maar merk nu al dat mijn leiderschapsvaardigheden, verantwoordelijkheidsgevoel en probleemoplossend vermogen met de week toenemen. Door een functie te hebben waarin ik iets compleet nieuws mag opbouwen, kan ik mijn creativiteit testen, en om dat voor elkaar te krijgen, moet ik leiding geven.
Het belangrijkste moment van de afgelopen weken was het helpen bij de verhuisdagen van de nieuwe septemberstroom. Het was mijn eerste kennismaking met de functie en een kans om de nieuwste studenten in onze gemeenschap te helpen. Interactie met mensen is altijd een van mijn favoriete bezigheden geweest, en dat was tijdens de verhuisdag niet anders, of het nu ging om het dragen van een kledingkast drie trappen op of het beantwoorden van een simpele vraag als “waar is gang 15B?”. Dit is slechts een fractie van wat ik in deze functie hoop te bereiken. Op de lange termijn wil ik projecten opzetten die bruggen slaan: de internationale en Nederlandse streams samenbrengen, studenten in contact brengen met professoren en het schoolbestuur, en zelfs samenwerken met meer gemeenschappen in Maastricht, allemaal met de focus op het ondersteunen van de academische prestaties van de studenten.
Vleugels hebben voor mij een heel letterlijke betekenis. Vogels kunnen niet meteen vliegen zodra ze geboren zijn, ze moeten eerst groeien en leren. Het duurt even voordat je vleugels je kunnen optillen, en zelfs dan moet je nog over de rand springen. Je haalt niet meteen op de eerste lesdag een tien voor het examen Management Accounting, en ‘change the game’ gebeurt ook niet van de ene op de andere dag. Het vergt allemaal groei, en met innovatie kom je er wel. Voor mij is dat niet anders bij Iris. Ik laat mijn vleugels en die van Iris groeien totdat we de sprong kunnen wagen. Mijn ambitie is om steeds hoger te komen en elk jaar meer studenten en gemeenschappen te ondersteunen.
Mijn familie heeft invloed op mij gehad door mij alle steun te geven om te komen waar ik nu ben, met de eigenschappen die ik heb. Wat mijn ontwikkeling binnen Iris betreft, zijn het de andere bestuursleden die mij inspireren om uit te blinken door hun steun en hun vermogen om elk idee te delen vanuit onze gezamenlijke visie.
De school helpt me mijn vleugels uit te slaan door kansen te bieden zoals Iris, door gelijkgestemde mensen te ontmoeten, van medestudenten tot professoren met ervaring waar ik alleen maar van kon dromen, en later door stages die me in staat stellen mijn vaardigheden in de echte wereld van hotels en management toe te passen.
Over 5 of 10 jaar zie ik mezelf in een functie waarin ik innovatieve manieren introduceer om de hospitality te veranderen, ongeacht de functie. Ik doe mijn uiterste best en vergroot mijn vleugelspanwijdte door de vaardigheden die ik blijf ontwikkelen.
Binnen HMSM hoop ik door mijn werk bij Iris bij te dragen aan het creëren van een sterkere gemeenschap vol mensen voor wie verbinding centraal staat. Daarnaast hoop ik dezelfde vaardigheden in te zetten in de hospitality, om de gastervaring voortdurend te optimaliseren door middel van persoonlijke interactie en innovatie.
Ik zou zeggen dat het niet alleen gaat om ja zeggen tegen elke kans, maar ook om de vraag of die kans bij je past en goed voelt. Als je eenmaal een duidelijke beslissing hebt genomen, is het volgende belangrijke punt wat je met die kans doet: grijp hem aan en geef alles wat je hebt. Als je het maar half aanpakt, kun je het net zo goed hebben afgewezen. Alleen door je best te doen, leer je iets en breng je positieve verandering teweeg.
In deze blog deelt Blanche Pauzie, een Future Game Changer, haar ‘Wings’ – haar ambities, dromen en visie voor de toekomst van…

In deze blog deelt Nina Henderikx, een Future Game Changer, haar ‘Wings’ – haar ambities, dromen en visie voor de toekomst van…

In deze blog deelt Bente Biemans, een Future Game Changer, haar ‘Wings’ – haar ambities, dromen en visie voor de toekomst van…